Nadat we 10 online live concerten hebben gegeven tijdens de startperiode van de intelligente-corona-lock-down, speelden we vandaag voor het eerst weer een real-live flitsconcert. In de buitenlucht. Onder het stralende lentezonnetje.

Ons podium was een frisgroen grasveldje. Onze concertzaal een straat, een sloot en de rand van een park. Een jongen op een skateboard op de brug, een man op een steiger die met zijn schuurmachine een raamkozijn stond op te knappen, een stel manische meeuwen die vochten om wat broodkruimels die een wandelaar in het water had geworpen. Dat alles kom je in een concertzaal niet zo vaak tegen.

En in deze setting verrasten we en petit comité de jarige vader van mijn lieve vriendin Micha.

Normaliter flitsen wij tijdens een flitsconcert een feest binnen en nodigen we alle gasten uit om dicht om ons heen te komen staan. Vervolgens knallen we met een persoonlijk concert, om daarna weer weg te flitsen en ‘alle aanwezige in verwondering achter te laten’. Deze keer was de flits iets minder flitsend, het gezelschap was uiteraard veel kleiner – en het zat op minimaal anderhalve meter bij ons en bij elkaar vandaan.

Ik moest gek genoeg even wennen aan die afstand. Als ik speel en optreed, ben ik graag zo dichtbij mogelijk. Heel automatisch schoot ik dan ook in de contactmodus en liep ik enthousiast op de jarige af om die te feliciteren. Ik kon nog net op tijd halthouden. Och jee ja, die anderhalve meter…

Geluid heeft namelijk de magnifieke eigenschap dat het – gewild of ongewild – klinkt over een langere afstand.

Het mooie van ons werk is, dat we ondanks die anderhalve meter toch heel dichtbij kunnen zijn. Geluid heeft namelijk de magnifieke eigenschap dat het – gewild of ongewild – klinkt over een langere afstand. Je kunt ermee een ruimte mee vullen. Je kunt er een afstand mee overbruggen. Tijdens het flitsconcert waren we allemaal even samen in een muzikale bubbel. Bij een goeie akoestiek waarin het geluid ver reikt, zeg je dat ‘het geluid draagt’. In dit geval werden we allemaal een beetje gedragen door het geluid, de muziek die klonk, speciaal voor die ene jarige, die alle aanwezige met elkaar verbond.

Na afloop wilde Rens, het feestvarken, precies weten welke songs we voor hem hadden gespeeld. Ook die nieuwe song, want die vond hij zo mooi. Is goed, Rens. We sturen je de songs toe. Op een geluidsdrager. Dan kun je – gedragen door de muziek – af en toe weer even terugzeilen naar deze maffe, mooie en muzikale verjaardag aan de Wieken. Ja, geluid draagt.