NTB uitgave | Onder de leden, door Jeroen Akkermans

Helen Botman propageert in haar voorstelling ‘Vleugelvrouw’ het waarmaken van je dromen – dat probeert ze zelf ook. De zangeres is momenteel onder meer bezig met haar nieuwe album ‘I sing.’ Een kernachtiger titel ­bestaat waarschijnlijk niet. Maar het is, anders dan ‘I sing’ doet vermoeden, beslist niet het enige wat ze doet. ‘­­Achter ‘I’ kunnen heel veel dingen gezet worden.’

Wat doe je nu?

Zingen, websites bouwen, kleding ontwerpen, schilderen, fotograferen, schrijven en video’s maken – Helen Botman draait er haar hand niet voor om. ‘Wel lopen deze activiteiten soms kriskras door elkaar heen,’ zegt ze. Of dat een probleem is? ‘Ik probeer er wat lijn in te brengen. Maar dat lukt niet altijd even goed.’

Misschien is het ook helemaal niet zo erg. De rode draad die de bonte lappendeken bij elkaar houdt is deze: het zijn allemaal bezigheden waarmee Botman een verhaal neerzet. Verhalen bovendien waarmee ze anderen op sleeptouw kan nemen. ‘En dat is wel de kern van wat ik graag doe, ja.’

Neem bijvoorbeeld de website die ze half april aan het maken is voor een vriend met een studio. Degene die hier binnenkort op belandt, moet vrij snel doorhebben wat het verhaal is van én achter deze muzikant. En liefst een beetje meegesleept worden. Een online etalage bouwen met tekst en kleur, noemt Botman dat. ‘Dat goed voor elkaar krijgen, geeft diepe voldoening.’ Botman raakt ­– eenmaal op dreef – niet uitgepraat over websites. Je zou bijna vergeten dat ze – au fond – zangeres is, geschoold op het conservatorium, en geregeld optreedt. Wereldberoemd werd ze het afgelopen decennium in Noord-Holland met haar worldpop-band La Luna, die steevast tegen het eind van het jaar door de provincie toert.

De bandnaam verwijst naar de maan en de Romeinse godin hierachter. In de praktijk betekent het vooral dat La Luna – bij voorkeur – acte de présence geeft op de maandagen rond een volle maan. En dat dan het liefst in een intieme sfeer: in een kerk, een theater of een huiskamer. In een kleine ruimte met het publiek op een tot twee meter afstand, komt de mix van folk, jazz, pop en wereldmuziek het beste tot zijn recht, weet Botman. ‘Er zit niets tussen ons en de luisteraar: geen afstand, geen licht of grote installaties. Het contact is heel direct.’

Ook bij La Luna komt de drang om verhalen te vertellen weer om de hoek kijken. Botman bewerkte voor het laatste album ‘Caminante’ – dat eind 2015 uitkwam – onder meer het gelijknamige gedicht van de Spaanse poëet Antonio Machado. Die liefhebberde onder meer in de filosofie, en dat verklaart wellicht de openingszinnen: ‘Reiziger, er is geen weg, de weg maak je zelf, door te gaan.’ Alleen al de eerste regels geven Botman ‘ontzettend veel’ stof tot nadenken ­– wel honderd interpretaties kan ze verzinnen. Maar in de liedtekst zelf weet ze zich te beheersen. ‘Het gaat er uiteindelijk om dat mensen zelf aan het denken gezet worden.’

De fantasie van de toehoorder niet doodslaan, is ook leidend in de langlopende voorstelling ‘Vleugelvrouw’, waarbij ze momenteel begeleid wordt door vriend en gitarist Peter van Vleuten. In deze voorstelling, waarmee ze binnenkort weer de huiskamers ingaat, draait het om het waarmaken van je dromen.

De luisteraars krijgen een mix van verhalen, zang en muziek voorgeschoteld. Daarbij komen haar eigen dromen weliswaar aan bod, maar gedoseerd. ‘Iedereen kan met deze voorstelling aan de haal gaan, en zich laten inspireren om iets met zijn passie te doen.’ Een droom die Botman in ‘Vleugelvrouw’ wel voorzichtigjes aanroert, is haar nieuwe album ‘I sing’, dat dit najaar moet uitkomen. Het album is nog onder constructie – maar krijgt alvast een boost door het in ‘Vleugelvrouw’ naar voren te brengen. De titel verraadt al dat het een album zal worden zonder poespas en tierelantijnen. ‘Ik zing: dat is het eigenlijk. Over de liefde, maar ook over de angst die je nu in de maatschappij ziet. Maar waar het mij vooral om gaat, is het weergeven van de kern. I sing.’

Wat heb je aan de Ntb gehad?

Lid zijn van de Ntb – ook handig in het geval van licht intimiderende telefoontjes. Lang geleden, toen La Luna ook op bruiloften en partijen speelde, kreeg Botman zo’n belletje. ‘Die man vroeg werkelijk van alles. Maar niet wanneer we konden optreden.’
Al snel bleek dat hij La Luna plagiaat in de maag splitste. En de bandnaam zou ook gegapt zijn. De eerste beschuldiging kon Botman met gemak weglachen. De tweede aantijging baarde wat meer zorgen. En dat was reden om contact op te nemen met de Ntb, waar Botman vlak na het conservatorium lid van was geworden. ‘Wij hadden onze naam netjes geregistreerd. Dus dat was volgens de Ntb in orde.’

Maar wie was nu die man? De Ntb zocht het uit. ‘Hij bleek een band te vertegenwoordigen met dezelfde naam. Aangezien wij het merkenrecht achter ons hadden, heeft de Ntb gezegd: hier moet je wat aan laten doen. De Ntb heeft er vervolgens voor gezorgd dat ze hun naam wijzigden. Een beetje zuur voor die band. Zij waren er niet van op de hoogte dat hun vertegenwoordiger ons had gebeld. Zijn intimidatietactiek pakte averechts uit.’

Recentelijk heeft Botman veel baat gehad bij de hulp van Ntb-medewerker Anita Verheggen. Botman heeft onlangs een aanvraag ingediend voor haar nieuwe album ‘I sing’ bij het Sena Muziekproductiefonds. Verheggen maakte Botman onder meer wegwijs in de spelregels van het Sena-fonds. ‘Het schrijven is voor mij geen probleem. Maar wat voor soort begroting moet je opstellen? Hoe uitgebreid moet hij zijn? En waar kijkt zo’n commissie precies naar? Het is heel waardevol om hier hulp bij te krijgen. Het gaat ten slotte om de financiering van iets wat ik graag doe: zingen.’

Website NTB • Bekijk het complete magazine online