Eind maart trakteerden Peter en ik onszelf op een weekendje Parijs. Het was prachtig weer, dus helemaal ‘Springtime in Paris’. Voor ons nieuwste vertelconcert ‘Love Letters’ vingen we de romantiek van de stad en bezochten we enkele romantische hotspots. Maar het hoogtepunt was een avond naar de musical Chicago, waarin (danseres) Fleur Jagt schitterde.
De dag voorafgaand aan de show zaten we met Fleur op een zonnig Frans terrasje en zij vertelde ons een mooi en inspirerend verhaal over Bob Fosse, de choreograaf van Chicago.
Fleur, ik en Peter à Paris
De nieuwe Fred Astaire?
Bob Fosse groeide op met de theaterstijlen vaudeville en burlesque en op jonge leeftijd nam hij balletlessen. Daar viel zijn talent al op. Men voorspelde zelfs dat hij in de voetsporen zou treden van danslegende Fred Astaire. Dat leek aanvankelijk ook te gebeuren: hij danste op Broadway en in films. Toch zou hij uiteindelijk zijn grootste bekendheid verwerven als choreograaf.
Fosse style
Bob Fosse was duidelijk een zeldzaam danstalent, maar miste een aantal eigenschappen die in die tijd voor een danser als belangrijk werden beschouwd. Hij was nogal klein, had geronde schouders en bezat geen zogeheten turnout (rotatie van het been bij de heupen, waardoor de voeten en knieën naar buiten draaien). Daarbij werd hij al vroeg kaal.
Maar hij wist van zijn nadeel een voordeel te maken. Door deze ‘imperfecties’ te benadrukken en uit te vergroten, creëerde hij zijn eigen ‘Fosse’ stijl: armen dicht bij het lijf, naar binnen gedraaide knie, subtiele bewegingen (een draaiende schouder, wijsvinger…) en een bolhoed.
Je ‘afwijkingen’ je kracht maken
Wat geweldig inspirerend dat iemand zich niet aanpast aan een heersende norm maar juist zijn eigen ‘afwijkingen’ aanwendt om zo een compleet eigen stijl te creëren. Krachtig en inventief. Stel je toch eens voor dat Bob Fosse had geprobeerd zich te conformeren aan de toen geldende regels van de danswereld? Dan was hij misschien een van de velen geworden, in het beste geval een tweede Fred Astaire in plaats van de eerste en enige Bob Fosse. Dan had hij in ieder geval nooit zijn eigen stijl ontwikkeld.
Stel jezelf deze vraag
De vraag die ik mezelf stel naar aanleiding van dit verhaal: welke opvallende eigenschappen, afwijkingen, tics, imperfecties en/of kenmerken heb ik? En hoe kan ik die inzetten?
De avond van de voorstelling genoten we van Fleur – en van de rest van de cast. En ik zeg je: als je het verhaal van Bob Fosse kent, is de musical nog mooier.
Bekijk hieronder de video van Chicago in Théâtre Mogador. Herken je de stijl en de bewegingen? (En…herken je Fleur? TIP: ze heeft een lange paardestaart).
Wil je meer zien van Bob Fosse? Check dan onderstaande links. Helemaal onderaan vind je een trailer van de nieuwe serie over Bob Fosse en zijn vrouw Gwen Verdon, te zien op FX.
Introduction to Bob Fosse
Bob Fosse documentary ‘Steam Heat’ (1990) Dance in America
Bob Fosse and Gwen Verdon in ‘Damn Yankees’ – Who’s Got the Pain
Fosse/Verdon – Official Trailer – 2019
Charlotte d’Ambois, hoofdrolspeelster (Roxie) in de musical Chicago: “Mijn eerste ontmoeting met Fosse maakte een diepe indruk. Toen ik 16 jaar oud was, zag ik de voorstelling ‘Dancing’. Ik was een ballerina, een echte ballerina. Toen ik die show zag – dat vergeet ik nooit – werd ik weggeblazen. Ik dacht: ‘Oh my God, dát is wat ik wil doen!’ Ik zat in de balletwereld, waar ik een mooie meid was die gelift werd door de mannen. Ik was mooi en lief en ik werd geacht niet buiten de lijntjes te dansen. Maar Bob ging wel buiten de lijntjes. Voor mij was dat zo krachtig en ik wil een krachtige vrouw zijn op het podium.
0 reacties